marcin ryszard pusty

Witaj! Miło Cię widzieć!

Jestem Marcin. Coś tam piszę, prozą i mową wiązaną, trochę z tego i nie tego śpiewam, a trochę tego śpiewają moi muzyczni Przyjaciele. Oscyluję sobie pomiędzy tym, co zwykło się nazywać piosenką literacką, a rockiem i metalem. Wzruszam się Vivaldim i lubię dobry rap. Daleko mi do szeroko rozumianego, międzygatunkowego popu. Uwielbiam twórczość autorską każdego gatunku sztuki. Niepowtarzalność, oryginalność, autentyczność. Każdy ma prawo i powinien być sobą, nie naśladować kogoś – tak w sztuce, jak i w całym Życiu. Wszystko czego słucham, co czytam, widzę , dotykam – kształtuje mnie i tworzy, takim, jakim jestem. Przez wiele lat kolekcjonowałem smutek i nieszczęśliwe miłości. Teraz zbieram gitary – w chwili obecnej jest ich już tyle, ile palców u obu rąk. Gdybym jeszcze na nich grać umiał, tak jak chcę! Jeśli będziesz tu do mnie zaglądać to będę miał motywację, by się rozwijać 🙂

Jeżeli coś się Tobie spodoba z mojej (powiedzmy) twórczości, to znaczy, że osiągnąłem pełnię sukcesu.

Jeżeli chcesz o mnie wiedzieć więcej, to… zapraszam dalej.

Marcin Ryszard Pusty

Podkreślić chcę jedno – tak jak nie uważam się za poetę, przez duże P, ani nawet pisarza, tak samo nie jestem wybitnym muzykiem. przez wielkie M Mój przyjaciel Robert mówi, że wszyscy jesteśmy po prostu muzykanty; grajki lepsze lub gorsze (a muzycy! O! Muzycy to byli Chopin albo Led Zeppelin.) W pewnym sensie ma rację.

Próbuję grać, to co czuję i jak czuję. Nie dla osiągnięcia wyżyn techniki, dla sławy czy masy pieniędzy (aczkolwiek miło by było przy okazji stać się wcieleniem Taylor Swift, prawda? ), ale dla tych, którzy chcą tego grania posłuchać. Granie – ono chyba bardziej towarzyszy mojemu śpiewaniu (używajmy tych pojęć, bo jakoś te moje wykony określić trzeba). Znam za to wspaniałych muzyków – amatorów i profesjonalistów. Jest jednak grupka osób, które słuchają. Miło, jeśli jesteś wśród nich – jeśli nie, będę się starał bardziej.

Tradycją naszą internetową stało się, że w środę, o 21.30 – czyli w najgorszym momencie tygodnia, gdy wszyscy są już zmęczeni, a weekend daleko – organizuję spotkanie , zupełnie, niezobowiązujące – z gitarami i herbatą ciepłą (lub kto co woli) na moim profilu na FB. Zapraszam serdecznie, zwłaszcza gdy wieczór zimny, a Ty samotny lub smutny, do grona wrażliwców kręgu… A na prośbę możliwe, spełnienie muzycznego życzenia (jak tylko ja nie umiem).

W programie tych spotkań środowych – jest kilka kącików, w których można przysiąść. Nie ma on nazwy. Próbowałem jakąś znaleźć, poprosiłem słuchaczy o propozycje… i wyszła z tego piosenka, nie nazwa. Zatem niech nazwą będzie po prostu… Środa 21:30. Niech każdy kto słucha, ma swoją nazwę. Z każdej się ucieszę. Jak i z każdego uśmiechu na każdej twarzy.

Oczywiście, jeśli kto zainteresowany zagraniem koncertu – niech się kontaktuje.

Marcin Ryszard Pusty

Wspólnota poetycka i emocjonalna z Agnieszką Januszewicz, współczesną poetką śląską – i nie tylko śląską. Zapoczątkowana wymianą wierszy na mediach społecznościowych, poetyckim dialogiem o wiośnie… W 2024 r. wydaliśmy wspólny tomik pod tym tytułem: „Dość Łagodności”. Aktualnie dostępny w postaci tradycyjnej, jak również niebawem w formie słuchowiska autorskiego na płycie CD, bezpośrednio od Autorów lub na stronie Wydawnictwa – szczegóły w poście w dziale: „Co u Nas?„

Marcin Ryszard Pusty

Piszę teksty – które niekiedy, dla niektórych, odbiorców zasługują, by je nazywać poezją. (jak zawsze zgadzam się tutaj z Grzegorzem Szafonim i Agnieszką Januszewicz). Staram się mówić o tym, co ważne. O uczuciach, o prawdzie, o kondycji człowieka w świecie, który jest przemijaniem i narodzinami, powtarzalnością i nowością, rozpaczą i nadzieją zarazem – a my gdzieś w pół drogi między tym wszystkim. Z uwagi na brak wiary w jakiekolwiek formy Absolutu innego niż otaczający nas Wszechświat Natury, właśnie człowiek i jego istnienie w świecie, są dla mnie najważniejszą częścią rzeczywistości, tym, o czym chcę pisać, o czym – czuję potrzebę pisania. Wychodzi to z różnym skutkiem… ale mam nadzieję, że będzie lepiej. Człowiek – i natura, której tak często zaprzecza, w której istnieje, którą niszczy nierzadko – ale zawsze, cokolwiek by nie uczynił, pozostanie jej częścią. Człowiek – i jego uczucia, jego emocje, a wśród nich – najbardziej ulotne, najbardziej wyświechtane, najczęściej opiewane i najmniej rozumiane – miłość.

I przyjaźń. W nią wierzę. Jeżeli któreś uczucie miałbym uczynić bogiem, uczyniłbym nim – przyjaźń. Miłość byłaby numerem dwa.

Próbuję to wszystko oddawać w tym, co piszę. Czasem przybiera to postać tekstu prozą – czasami: „nie – prozą”. Czyż zresztą nie jest to piękne słowo: „nieproza” – na określenie tego, co aspirowałoby do bycia poezją, ale nigdy nie ma pewności, czy nią będzie? Takie rozważania także będę tu dla Was zamieszczał.

Marcin Ryszard Pusty

Czyli to wszystko… (no dobrze: prawie wszystko) co to mi się tak jakoś aktualnie napisało. Sukcesywnie będą dodawane starsze wytwory.

A jeżeli komu się co z tego spodoba, i chciałby muzykę stworzyć, i zaśpiewać – niech bierze, tylko proszę o kontakt.

Jedno zastrzeżenie. W przypadku, w którym tekst jest oznaczony do wykonania przez innego Wykonawcę – to kurtuazyjnie chociaż będzie konieczne uzyskanie również jej lub jego akceptacji 😉 Zatem odzywaj się, przyjacielu, na kanale komunikacji dowolnym: Facebook, Mess, WhatsApp. 🙂

Marcin Ryszard Pusty